Μούδρος

Στα ανατολικά παράλια του ομώνυμου κόλπου, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια της χώρας, ο Μούδρος αποτελεί το εμπορικό κέντρο της ανατολικής Λήμνου, απέχοντας 30 χλμ από την πόλη της Μύρινας. Στο χωριό δεσπόζει ο ναός της Ευαγγελίστριας, ενώ αξιόλογη είναι και η βυζαντινή εκκλησία των Ταξιαρχών. Στα νότια υπάρχουν μία σειρά από παραλίες, με καλύτερη ίσως το Φαναράκι και τη Χαβούλη. Το όνομα του χωριού προήλθε από ένα μύδρο (γρανιτένιο βράχο από στερεοποιημένη λάβα) που υπήρχε κοντά στο λιμάνι, όπου έδεναν τα καράβια τους οι ναυτικοί. Στο Μούδρο υπήρχε κάστρο που βρισκόταν το προσκήνιο της λημνιακής ιστορίας για αρκετούς αιώνες. Καταστράφηκε από τους βενετούς το 1656.

Στο Μούδρο υπήρχε παλαιότερα και μοναστήρι που καταστράφηκε επί τουρκοκρατίας όταν οι Τούρκοι το έκαψαν μαζί με επτά καλόγερους επειδή βρήκαν σε ένα πηγάδι τους νεκρούς κάποιους Τούρκους αξιωματικούς. Λένε μάλιστα ότι σώθηκαν μόνο δύο καλόγεροι, οι οποίοι κατέφυγαν στο Άγιο Όρος και κατήγγειλαν στον ηγούμενο της Μονής Κουλτουμουσίου ότι οι περίοικοι του μετοχίου τους είχαν σκοτώσει τους Τούρκους, με σκοπό να διαβάλουν τους μοναχούς, να διαλυθεί η μονή και να αποκτήσουν τα κτήματα της. Τότε ο ηγούμενος υπέβαλε το χωριό σε επιτίμιο (κατάρα), το οποίο δεν είναι γνωστό αν έχει μέχρι τώρα. Το 1912-13, το λιμάνι του Μούδρου αποτέλεσε το αγκυροβόλιο του ελληνικού στόλου, ενώ κατά τον Α παγκόσμιο πόλεμο, φιλοξένησε και τα συμμαχικά πλοία. Το φροντισμένο νεκροταφείο στο δρόμο προς Ρουσσοπούλι μένει να θυμίζει την άτυχη εκστρατεία των Συμμάχων στην Καλλίπολη το 1915.